بهزاد فراهانی: اگر
در همين لحظه به كوچة «دردار» در خيابان «رى» تهران برويد و به كاسب پيرى توجه
كنيد كه با مشترى خود گپ مىزند، بافت و ساختار كلام او را اينگونه مىشنويد:
«ديروز رفته بودم بومقلعه، پيش پسر داييم. آنجا يك باغ آلوچه دارد. مىگفت پارسال
سرما زده، تمام سردرختىها ريخته. دلم واسهاش كباب شد.» اين نوع گفت‌وگو را تا
قبل از صادق هدايت، ما در هيچكجاى ادبيات ايران نمىبينيم.
پری صابری: هيچگاه درصدد مستندسازى زندگى «فروغ فرخزاد»، «سهراب
سپهرى» و يا «مولوى» نبودهام. در نمايشنامههايم به واقعيتهاى زندگى آنها اشاره
كردهام، امّا هيچگاه نخواستهام كه دقيقاً لباسهاى دوران آنها را بازسازى كنم.
آنچه برايم اهميت داشته و دارد، افكار و انديشههاى آنان است.
- از متن کتاب-
نمایشنامه چه ویژگیهایی دارد؟ نویسندگان جوان و علاقهمندان چگونه
نمایشنامهنویسی را آغاز کنند؟ بهجز کتابهای آموزشی، یکی از منابع باارزش و
یاریکننده، تجربیات نمایشنامهنویسانی است که سالها در این حوزه کار کردهاند.
در این کتاب 9 نمایشنامه‌نویس باتجربه و نامی در مورد نمایشنامهنویسی، طراحی و
ساختار آن سخن میگویند: دکتر علی رفیعی، پری
صابری، اسماعیل خلج، محمد چرم‌شیر، بهروز غریب‌پور، تری هاجز، ربکا لنکویچ و...